ευχώρητος

εὐχώρητος, -ον (ΑΜ)

1. αυτός που παρέχει ελεύθερη δίοδο, που επιτρέπει εύκολα το πέρασμα

2. ευρύχωρος

3. αυτός στον οποίο επιτρέπεται εύκολα η είσοδος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -χωρητος (< χωρώ), πρβλ. aδıa-χώρητος, α-χώρητος].